Podczas testowania okablowania mierzymy parametry okablowania strukturalnego, które można podzielić na trzy zasadnicze kategorie:

Mechaniczne

• Wire Map (mapa połączeń) → określa w jakiej sekwencji w złączu lub gnieździe ułożone są poszczególne pary przewodników. Parametr ten służy do wykrycia ewentualnych błędów instalacyjnych. Wyniki testowania tego parametru muszą być poprawne, aby było możliwe przeprowadzenie dalszych testów. Mapa połączeń może wykazać:
  • ciągłość łącza
  • zwarcia między dwoma lub większą liczbą przewodów w skrętce
  • skrzyżowanie pary
  • odwrócone pary
  • rozwinięte pary i inne błędy w przewodach
• Lenght (długość) - Istnieje bezpośrednia proporcjonalność pomiędzy długością i tłumieniem (tzn. większa długość kabla, większe tłumienie). Instrumenty stosowane do pomiaru długości tzw. TDR (Time Domain Reflectometry), co oznacza, że impuls poprzez kabel jest wysyłany do zdalnego urządzenia, które go odbija, a następnie zapisywany jest czas powrotu, w którym impuls przemieszcza się. W oparciu o NVP (nominalna prędkość propagacji) oblicza się następnie długość segmentu. Jest to długość skrętki (tj. długości elektrycznej), a nie "rozwiniętego" kabla (tj. długość fizyczna). Na 85 m może być rozbieżność między długością elektryczną i fizyczną do 5 m w zależności od skręcenia.

Propagacyjne

• **Propagation delay (**czas opóźnienia propagacji) → czas jaki potrzebuje impuls na przejście od jednego do drugiego końca każdej pary. Opóźnienie jest proporcjonalne do współczynnika NVP (nominalnej prędkości propagacji). Przyjmuje się, że opóźnienie w kablu UTP kat. 5e może wynosić do 5,7 ns/m. Parametr ten ogranicza maksymalną długość połączeń w sieci LAN. Opóźnienie może mieć różne wartości dla każdej z par w kablu. Opóźnienie propagacji służy również jako podstawa do określenia wartości Delay Skew.

• **Delay Skew (**rozrzut opóźnienia) → jest różnicą pomiędzy najmniejszym i największym opóźnieniem. Jest wyliczany na podstawie zmierzonych opóźnień dla każdej z par. Rozrzut opóźnienia wynika z różnic w długościach poszczególnych par. Parametr ten jest krytyczny dla systemów wykorzystujących wszystkie pary do jednoczesnej transmisji. Z sytuacją taką będziemy mieli do czynienia w przypadku realizacji połączeń Gigabit Ethernetu w okablowaniu kategorii 5e. Sygnał podzielony na cztery strumienie jest transmitowany jednocześnie w czterech parach kabla. Duże różnice opóźnienia pomiędzy parami mogą uniemożliwić po- prawny odbiór i rekonstrukcję sygnału w odbiorniku.

• Resistance (rezystancja) → służy do sprawdzenia czy tzw. rezystancja pętli (sumy rezystancji obu żył) poszczególnych par mieszczą się w przedziałach wyznaczonych wartościami granicznymi. Dzięki temu można określić minimalną wartość prądu stałego, który może się pojawić w przewodach kabli stosowanych w okablowaniu strukturalnym. Oporność pętli okablowania o długości 100 m nie powinna przekroczyć 25Ω. Typowa wartość nie przekracza 10Ω na 100 m okablowania.
• Inertion Loss (tłumienie) → określa straty sygnału w torze transmisyjnym. Jest to jeden z najważniejszych parametrów kabla, który ma ogromny wpływ na możliwą maksymalną prędkość przesyłania w nim danych oraz na maksymalny zasięg transmisji. Im mniejsza wartość tym lepiej. Wartość tłumienia podajemy w dB. W normach dotyczących okablowania strukturalnego wartości dopuszczalne definiuje się dla największej długości toru. W przypadku specyfikacji dla kanału odpowiada to 100 m. Wartość tłumienia rośnie wraz z: wilgotnością kabla, jego wiekiem, ze wzrostem częstotliwości pracy, dlatego pomiary tłumienia należy wykonywać w pełnym zakresie częstotliwości. Tłumienie zwiększa wraz ze zmniejszaniem się średnicy przewodów - tzn. wielkość kabla AWG 24 ma nieco większe tłumienie niż grubszy przewód z AWG 23.
• Impedance (impedancja) — jest ściśle związana z geometrią kabla (grubość drutów, odległość pomiędzy nimi) i właściwościami dielektryka stanowiącego izolację w przewodach, Zmiana geometrii pary przewodów w funkcji długości kabla jest przyczyną powstawania zmian impedancji (niejednorodność toru). Dla sygnałów przenoszonych przez tor takie lokalne zmiany impedancji są miejscem, w którym odbita część sygnału wraca do źródła. Niedopasowanie impedancyjne do źródła sygnału powoduje odbicia już na wejściu do kabla. Niedopuszczalne jest stosowanie kabli o różnych impedancjach charakterystycznych w jednym systemie okablowania. W tym miejscu również pojawia się uzasadnienie, że skrętka stosowana w sieciach LAN nie powinna być lutowana, ponieważ lut wprowadza niejednorodność, która wywołuje zmiany impedancji falowodowej. Aby zapewnić niezakłócony przepływ danych impedancje charakterystyczne dla wysokich częstotliwości współpracujących ze sobą systemów muszą być do siebie dopasowane.
• Return Loss (tłumienność odbicia) → to stosunek sygnału przesyłanego do odbitego od koń- ca linii. Duża wartość tego parametru jest często powodowana niedopasowaniem impedancji oraz spadkiem poziomu sygnału na końcu odbiornika. Parametr ten mówi ile razy sygnał na wejściu jest większy od sygnału odbitego od wyjścia i niejednorodności toru. RL jest mierzony w dziedzinie częstotliwości i podaje się go w Mała wartość RL oznacza, że duża część sygnału wraca do źródła. Idealne dopasowanie oznaczałoby wartość RL dążącą do nieskończoności. W praktyce RL nie przekracza 50 a wartości powyżej 20 oznaczają pomijalnie małe straty odbiciowe. RL=O oznacza, że mamy do czynienia ze zwarciem lub rozwarciem toru.
• NVP - współczynnik nominalnej prędkości propagacji sygnału

Parametry związane z kompatybilnością elektromagnetyczną

• NEXT (przenik zbliżny) → zdefiniowany według normy EIA/TIA 568A jako stosunek mocy podawanej w jednej parze kabla UTP do mocy mierzonej (zaindukowanej) w innej, sąsiedniej parze tego samego kabla i to po tej samej stronie, po której podawano sygnał odniesienia. lm mniejsza możliwość przenikania sygnału z jednej pary kabla do drugiej, tym większa wartość bezwzględna NEXT. Parametr NEXT określa wartość sprzężenia między przyległymi parami żył. Takie oddziaływanie zawsze występuje w trakcie transmisji dupleksowej, gdy pokrywają się pasma nadawanych i odbieranych sygnałów. W wyniku sprzężenia elektromagnetycznego między parami tych przewodów część energii sygnału generowanego po stronie lokalnej jednej pary transmisyjnej przenika do innej w stłumionej postaci oraz z niejednorodnym opóźnieniem powraca torem odbiorczym do urządzenia po tej samej stronie linii komunikacyjnej. Poziom przeniku zbliżneqo zależy w dużej mierze od ułożenia par, długości linii, częstotliwości pracy i szerokości przenoszonego pasma, przyjmując najczęściej postać kolorowego szumu gaussowskiego. W sieciach strukturalnych LAN parametr NEXT jest najważniejszym parametrem. Zwyczajowo wartość współczynnika NEXT wyraża się w z pominięciem znaku Zgodnie z normą TSB—67 NEXT współczynnik ten musi być mierzony w obie strony. Mierzy się wszystkie kombinacje w ramach jednego kabla— tj. 12—36, 12—45, 12—78, 36—45, 36—78, 45—78 —i to na obu jego końcach.

NEXT jest parametrem bardzo ważnym z punktu widzenia transmisji danych* Jego wartość zależy głównie od jakości wykonania zakończeń kabla w przyłączach Ważne jest również, aby w czasie montażu zachować początkowe skręcenie (każda para ma inne skręcenie) oraz aby pomiędzy przewodami w parze nie było rdzenia powietrznego— stąd określa się maksymalną długość skrętki, jaką można „rozkręci', na 13 mm (kat, 50) i 7 mm (kat 6)

• PS NEXT (suma przeników zbliżnych)

• FEXT (przenik zdalny) → Pomiar tego parametru odbywa się w podobny sposób jak NEXT, z tą różnicą, że urządzenie transmisyjne znajduje się na początku przebiegu kablowego, a urządzenie pomiarowe na końcu. Mierzone są wszystkie kombinacje par w obrębie jednego kabla tj. 12-36, 12-45, 12-78, 36-45, 36-78, 45-78. PSFEXT stanowi podstawę dla parametru ELFEXT. Parametr PS FEXT wylicza się ze wzoru, analogicznie jak PS NEXT.

• ACR (stosunek tłumienności linii do tłumienności przeniku) → Near End (odstęp przesłuchu na bliskim końcu) (dawniej: ACR — stosunek tłumienności do NEXTI— określa błąd transmisji (liczbę bitów, które mogą być stracone po stronie odbiorczej, z możliwością odtworzenia wartości poprawnej). Wskazuje jak amplituda sygnału odbieranego z odległego końca toru będzie zakłócana przez przesłuchy zbliżnego Duża wartość ACR—N oznacza że odebrany sygnał jest znacznie większy od zakłóceń. Dlatego wyliczona wartość ACR—N powinna być możliwie największa. Wartość ACR—N dla dowolnego łącza, zgodnie z orgarăzacją TIA powinno wynosić 3,5 dB (ISO wymaga min. 4) w praktyce najlepiej 10 dB. ACR—N jest wartością wyliczaną ze wzoru: ACR-N tłumienność